ஊருக்கு போலாமா? (PART 2)

டிரைவர் அண்ணாச்சிகிட்ட பேசிண்டே போய் சீட்ல உக்காந்தாச்சு. தூங்கி எழுந்தா காத்தால சேரன்மாதேவி ரெயில்வே கேட் தாண்டியாச்சு. கல்லிடைல போய் இறங்கும் போதே தெருல பாதி தூரம் பந்தல். பந்தல் தோரணம் இதை எல்லாம் பார்க்கும் போதே நமக்கு பாதி உத்சாகம் வந்துடும். உண்மையில் நம்முடைய மனம் சந்தோஷ அலைக்கு வரர்துக்கு பல விஷயங்கள் தேவையா இருக்கு. வழக்கம் போல தெருவில் சிலபல அன்பான விசாரிப்புகள். தெரு பிள்ளையாருக்கு இருபத்தஞ்சு வருஷத்துக்கு பிறகு கும்பாபிஷேகம். தெருவே ஜே ஜேனு இருந்தது. போன கும்பாபிஷேகத்தின் போதும் அடியேன் கலந்து கொண்ட நினைவுகள் இன்னும் அப்பிடியே மனசுல இருக்கு. நல்ல நினைவுகள் மனசுல மறையாம இருந்தா தப்பு கிடையாது. அந்த சமயம் எனக்கு வெறும் பன்னிரண்டு வயசு தான். அஞ்சு நாளும் தெருவுக்கே சாப்பாடு. ஒரு நாள் மெனுல இருந்த சாமான் அடுத்த தடவை திரும்பி வராதமாதிரி விதவிதமா சாப்பாடு போட்டா. சாதாரணமாவே ஸ்வீட்டெல்லாம் திதுச்சுகட்டியா இருக்கும் கும்பாபிஷேகத்துல இன்னும் ஜாஸ்தியா இருந்தது. ‘பாயாசத்துல மைசூர்பாவை கலந்து ஒரு மாமா சுகமா அடிக்கரார்! சுகர் வராதவாளுக்கும் வந்துடும் உங்க ஊர் சாப்பாடு சாப்பிட்டா’னு தங்கமணி அடிகடி கிண்டல் பண்ணுவா. கல்லிடை காஸ்மோபொலிடன்ல எல்லாமே கொஞ்சம் ஜாஸ்திதான்னு சொல்லிண்டு இருக்கும் போது ‘கொழுப்பும் நக்கலும் கூட சேர்த்துங்கோங்கோ’னு காலை வாருவா. ‘நீ என்ன வேணும்னாலும் சொல்லிக்கோ! எங்க ஊர் நானா மாமா வெக்கரமாதிரி பால் பாயாசம் மெட்ராஸ்காரா கனவுல கூட சாப்டு இருக்க மாட்டா. இன்னும் சொல்லணும்னா கண்ணால பாத்து கூட இருக்கமாட்டா. மெட்ராஸ்ல வெக்கரதுக்கு பெயர் பாலும் பாயாசமும் எங்க தெருல வைக்கரதுக்கு பேர்தான் பால்பாயாசம்’னு நான் சொல்லும் போது அவளுக்கும் கல்லிடை பாயசம் தான் பிடிக்கும் அப்பிடிங்கர்தால தங்கமணி பதில் சொல்லாம ஜகா வாங்கிடுவா. சூடான பால் பாயாசத்தை இலைல விட்டு சாப்பிடும் ருசியே தனிதான். அதுவும் பாயாச வாளியை தூக்கிண்டு சுப்பாமணி மாமா வந்தார்னா அன்னிக்கு அவ்ளோதான்! ஜோலி முடிஞ்சது! சாதாரணமா பெரிய கரண்டில ரெண்டு கரண்டி விடுவார். கர்பவதியா இருந்தா கூடுதல் அரை கரண்டி விட்டுட்டு ‘உள்ள இருக்கர கோந்தைக்கு வேண்டாமாடி! பேசாம சாப்பிடு!’னு சொல்லிட்டு போயிடுவார். மூனு ரவுண்ட் பாயாசம் விட்டதுக்கு அப்புறம் தான் மோர் சாதத்துக்கு சாதம் போட ஆள் வரும். நூறுபேர் ஒரு வரிசைல இருந்தாலும் யாருக்கு என்ன வரலைனு பாத்து கவனமா பரிமாறனும். சாப்பாடு விஷயம் சரியா இல்லைனா கூப்பாடு போட ஆரம்பிச்சுடுவா. வேத பாராயணக்காராளுக்கு தனியா பந்தி நடக்கும். அவாளுக்கு விஷயம் தெரிஞ்ச நாலு பேர் தான் பரிமாறுவா. எல்லாரும் வாளியை தூக்கிண்டு வந்துட முடியாது.

ஊர்லேந்து இருபது வருஷம் முன்னாடி வெளில போனவா கூட அடிச்சுபிடிச்சு எப்பிடியாவது எல்லாரையும் பாக்கலாம்னு ஆசைல வந்துடுவா. ‘நீ மாட்டுங்கால எங்க இருக்கை?’ ‘முன்னாடி அந்தேரில இருந்தை இல்லையோ?’ ‘சாமிலி இப்ப டோம்லிலையா இருக்கா?’ ‘அச்சா! நீ மூனாவது ஓர்படி இல்லையா?’ ‘முல்லண்டுல ஒரு கூனியூர் மாமா அப்பளாம் வியாபாரம் பண்ணின்டு இருந்தார் இல்லையா அதே தெருல தான் என்னோட ரெண்டாவது புள்ளை வீடு வாங்கியிருக்கான்!’ அப்பிடினு பாம்பே மாமிகள் கூட்டம் ஒரு ஓரமா ரீயூனியன் நடத்திண்டு இருப்பா. ‘கரோல் பாக் கிட்ட கான் மார்கெட் இருக்கில்லையா? அதுலேந்து நம்பாம் ரொம்ப கிட்ட’ ‘படேல் சவுக் மெட்ரோ ஸ்டேஷன் வந்துட்டு கால் பண்ணினா போதும் நான் வந்துடுவேன்’ ‘மயூர் விஹார்ல நான் இல்லை என்னோட மச்சினர் தான் இருக்கார்’னு ஒரு பக்கம் டெல்லி மாமா மாமிகள் விலாசம் மாறினதை விலாவரியா பாத் கர்ணாஹை. ‘கொச்சின் சாஸ்தா பிரீதில ஏது ஒன்னை காணர்தில்லை?’ ‘நூரணி தேருக்கு நாங்களும் போயிருந்தோம் கேட்டேளா!’ ‘நம்ப பெருமாள் கோவில் தேருக்கு வந்துட்டு ஆராட்டுக்கு ஆராக்கும் வந்தது?’னு சம்சாரிச்சுண்டு இருந்தா அதெல்லாம் வாயால சண்ட மேளம் வாசிக்கும் எண்ட கேரளம் கோஷ்டி. ‘இப்ப நங்கனல்லூர்லையே வராஹா அப்பளாம் வந்தாச்சே! குருவாயூரப்பன் கோவில் போர வழில இருக்கு பாருங்கோ!’ ‘நம்பாத்துக்கு நம்ப மஹாதேவன் தான் இப்ப வாத்யார். போன வருஷம் அப்பாவோட ஆடச்ராத்தத்துலேந்து அவன் தான் வரான்’ ‘பெங்களத்தூர் சங்கீதா ஹோட்டலுக்கு பக்கத்துல என்னோட பொண் இடம் வாங்கி தனியா வீடு கட்டி கிரஹபிரவேசம் பண்ணியாச்சே!’ ‘சங்கீதால பொங்கல் பண்ணினா இவாத்துல நெய் மணக்கும்’ னு சென்னை வாழ் கிராமத்துக்காரா பேசிண்டு இருந்தா. ‘இந்த டிரம்ப் *யோளி சும்மாவே இருக்க மாட்டேங்கரானே? டெய்லி காத்தால எந்திரிக்கும் போதே எவன் தாலிய அறுக்கலாம்னு வரானே! சதாபிஷேகம் பண்ணர வயசுல எதுக்கு யாரோ ஒருத்தியை பாத்து கண்ண காட்டிண்டு இருக்கான்? உங்களுக்கு இவனை தவிர வேற ஆளே கிடைக்கலையாடே? ஹெச் ஒன் பி! கிச் ஒன் பி! எல்லாம் சோலி முடிஞ்சதுனு சொல்லிக்கராளே? இவன் சங்காசமே வேண்டாம் பெங்களூரோட வந்துடு கோந்தைனு எங்காத்து பொண்ட போன வருஷன் தான் சொன்னேன்’னு தெரு மாமா அமெரிக்காலேந்து வந்த கோஷ்டிகள் கிட்ட பொலம்பிண்டு இருந்தார்.

இந்த முறை கோவில் தர்மகர்த்தா தெருவில் இல்லை என்பது மனசுக்கு ரொம்ப குறையா இருந்தது. அவாத்து மாமிக்கு திடீர்னு உடம்பு சரியில்லாம ஆனதால வைத்யம் பாக்கர்துக்கு மெட்ராஸ் போயிட்டார். ஒவ்வொரு விஷயத்தையும் நுணுக்கமா பாத்து பாத்து செய்யர்துல அவரை மாதிரி யாராலும் முடியாது. ‘ஆனா என்ன பண்ணர்து இந்த மாதிரி இருக்கரவாளைதான் ஸ்வாமியும் சோதிக்கரார். அநியாயமும் அக்கிரமமும் பண்ணக் கூடியவா தெம்பா நெஞ்சை நிமித்திண்டு வளையவரா’னு மெஸ் மாமி ரொம்ப வருத்தப்பட்டா பாவம். தெருல இந்த தடவை கொஞ்சம் நிலவரம் கலவரமா தான் இருந்தது. வேலையில்லாத ஒரு வெட்டிப்பயலும் கூட ரெண்டு பேருமா சேர்ந்துண்டு திருஷ்டி பரிகாரம் மாதிரி ஆக்கிட்டா. சில பேருக்கு தெருல யாராவது சிரிச்சு சந்தோஷமா இருந்தா அவாளுக்கு பிடிக்காது. இல்லாத பிரச்சனையை உருவாக்கி அதை வச்சு பொழுதுபோக்கிண்டு இருப்பா. எல்லாருடைய விக்னங்களையும் அழிக்கரவர் அவரோட உத்ஸவத்தை எப்பிடி நடத்தாம விடுவார்னு சில முட்டாள்களுக்கு தெரிவதில்லை. அவா உண்டாக்கின எல்லாவிதமான குழப்பத்தையும் தாண்டி சுவாமியோட கும்பாபிஷேகம் நல்லபடியா நடந்து முடிஞ்சது. சாயங்காலமே புஷ்பாஞ்சலி ஏற்பாடு பண்ணி இருந்தா. தோவாளையில் இருந்து வந்த பூ ரொம்ப நன்னா இருந்தது. தெருலேந்து கல்யாணம் ஆகி வெளில போன பொண்கொழந்தேள் எல்லாம் நன்னா ஜம்ஜம்னு வந்து பூ தாம்பாளம் எல்லாத்தையும் எடுத்துண்டு தெருவை சுத்தி வந்து ஸ்வாமிக்கு புஷ்பாஞ்சலியாச்சு. ‘ஒழுங்கா வந்து போட்டோ எடுங்கோ’னு அங்க இருந்தவா உரிமையா என்னை அதட்டினா. முன்னாடி எட்டு தெருவுக்கும் வாத்யம் முழங்க யானை சகிதமா ஊர்வலம் போயிட்டு வந்து புஷ்பாஞ்சலி நடந்த பழைய புஷ்பாஞ்சலி ஞாபகம் எல்லாம் மனசுல வந்து போனது. கும்பாபிஷேகம் முடிஞ்சு மண்டலாபிஷேக சமயம் தான் என்னோட மச்சினன் சகிதமா தங்கமணி வந்தா. மச்சினன் குடும்பத்தை கூட்டிண்டு சின்ன சங்கரன்கோவில் & அகஸ்தியர் அருவி எல்லா இடத்துக்கும் போயிட்டு வந்தோம். இந்த தடவை நிறைய இடங்களுக்கு போக முடியலை. கோவில்ல மண்டலாபிஷேகம் நடந்துண்டு இருந்ததால ஒரு இடத்துக்கும் போகர்துக்கே மனசு வரலை. லீவும் கையில் இருக்கும் பணமும் ஒன்னு தான். எப்பிடி காணாம போச்சுனே தெரியாது. பழையபடி பெட்டியை தூக்கிண்டு பிளைட்டை பிடிக்க கிளம்பியாச்சு. கோட்டைதெரு சிவன் கோவிலை தாண்டி வண்டி போனாலும் மனசு ஊரை நோக்கி பின்னாடி போகர்து. மீண்டும் வருவேன் கல்லிடையே!!!