சமையலும் சங்கீதமும்

என்னடா இது?? சக்கரை பொங்கலுக்கும் சங்கராபர்னத்துக்கும் என்ன சம்பந்தம் இருக்க முடியும்?னு யோசிக்க வேண்டாம். சங்கீதம் & சமையல் இரண்டுமே பல கோணங்களிலும் ஒத்துப் போகக்கூடிய நண்பர்கள்.

சங்கீதத்துக்கும், சமையலுக்கும்தான் உடனடி ரிசல்ட் வந்துவிடும். அருமையான பாடல் தேர்வுடன், அற்புதமான குரல்வளம் உள்ள ஒரு வித்வான் பாடிண்டு இருக்கார்னா, அந்த சபையே நிறைஞ்சு இருக்கும், பல பேர் உக்காச்சுக்கர்துக்கு இடம் இல்லைனா கூட அவ்ளோவா கண்டுகொள்ளமாட்டார்கள். கடைசி வரிசைல ஒரு குட்டியூண்டு இடத்துல கூட அட்ஜெஸ்ட் பண்ணிக் கொண்டு கேட்பவர்கள் ஏராளம், உதாரணம் அருணா சாய்ராம் அவர்கள் கச்சேரி. அவருடைய கச்சேரிகளில் இருக்கும் ரசிகர்கள் முகத்தில் ஒரு திருப்தியும், சந்தோஷமும் தாண்டவம் ஆடுவதை நீங்கள் பார்த்து ரசித்ததுண்டா??அதேசமயம் தாளமும் ஸ்ருதியும் ஒன்றை ஒன்று துரத்திக் கொண்டு ஓடிக்கொண்டு இருந்ததுன்னா, முதல் வரிசைல அமர்ந்திருக்கும் பெண்மணி," ஓ! கிச்சன்ல காஸை அணைக்காமையே வந்துட்டேன்" என்று சொல்லி(புழுகி)விட்டு மெதுவாக நகர்ந்துவிடுவார்.



சமையல்லையும் அதே மாதிரிதான், சமைத்து வச்சுருக்கர அந்த வஸ்துவை முகரும் அழகிலேயே அதோட ரிசல்டை நாம் தெரிந்து கொள்ளலாம். சாப்பிடுபவருடைய முகத்தை பார்த்தே நாம் புரிந்து கொள்ளலாம். எனக்கு தெரிஞ்ச ஒரு மாமாவுக்கு ரசம்னா கொள்ளை பிரியம். ட்ரூர்! ட்ரூர்!னு கையில் வாங்கி உறிஞ்சிவிடுவார். ரசம் அவ்வளவாக சோபிதம் இல்லைனா அந்த மனுஷர் ரொம்ப கடுப்பாகிவிடுவார். சில இடங்களில் தங்கமணிக்கு பயந்து அவர்கள் என்ன ஆக்கிப் போட்டாலும் ஆஹா! அற்புதம்!னு சொல்ல வேண்டிய நிர்பந்தத்தில் சில ரங்கமணிகள்(உண்மையான அப்பாவிகள்) சிக்கிக்கொள்வதுண்டு. எப்படி ஒரு சாமான் நன்னா இருக்கு!னு சொல்லும் போது சந்தோஷமா நாம ஏத்துக்கரோமோ, அதேபோல் குறைகள் சொன்னாலும் ஏத்துக்கொள்ளும் மனப்பக்குவம் சமைப்பவர்களுக்கு அவசியம் இருக்க வேண்டும்.

சங்கீதத்தை 'காந்தர்வ வேதம்'னு சொல்லும் வழக்கம் உண்டு. பாடக்கூடிய வித்வான் அந்த பாட்டோட ஒன்றர கலந்து நன்னா லயிச்சு பாடவேண்டும். சங்கீதத்தின் மாதா பிதாவான ஸ்ருதி & தாளம் பிசகாமல் பாடவேண்டும். வித்வான் மோஹன ராகம் பாடரார்னா, அது உண்மையிலேயே மோஹனராகமா இருக்கனும். மஹாராஜபுரம் சந்தானம் அவர்களோட 'குழழூதி மனமெல்லாம்' பாட்டுக்கு தொடக்கத்தில் 'ஒய்யாரக் கண்ணன்'னு ஒரு விருத்தம் வரும். கண்ணை மூடிக் கொண்டு மனம் மயங்கி கேட்டால் அப்படியே கண்ணன் ரூபம் நமக்குத் தெரியும். அதிலும் ‘அந்த செவியிலொரு மகர குண்டலம் ஆட!னு ஒரு வரியில் அந்தக் குண்டலம் ஆடுவது போலவே நமக்கு இருக்கும்.



சமையல் பண்ணக்கூடியவர்கள் அந்த காரியத்தில் ஆழ்ந்த ஈடுபாட்டோடு செய்ய வேண்டும். //உன்னை தாளிச்சு கொட்டினேனா இல்லையா?? ஏ! அன்னக்கை! எங்க போனாய்! ஒழுங்கா வெளில வா!னு சில பேர் கடுகு டப்பா, அன்னக்கை கூட எல்லாம் பேசிக் கொள்ளும் அளவுக்கு அதில் ஒன்றிப்போய்விடுவார்கள்( நானெல்லம் நிறைய பேசுவேன்). சின்னச் சின்ன விஷயத்தில் கூட அதீதமான கவனம் எடுத்து செய்வார்கள். ஒரு பதார்த்தம் பண்ணினா அதுக்கு உரிய குணாதிசயங்களோட இருக்க வேண்டும். இல்லைனா எனக்கு தெரிஞ்ச ஒரு பதிவரோட கதையா ஆயிடும். அவரோட வீட்டுக்கு சில பதிவர்களை அழைச்சுட்டு, வந்தவா எல்லாருக்கும் எதோ ஒரு வஸ்துவை சாப்ட கொடுத்து விட்டு, சும்மா இருக்காம கூகுள் பஸ்ல வந்து, " ஸ்வீட் எப்படி இருந்தது?னு கேக்க, சாப்ட அந்த மனுஷர், மைசூர்பாகு நன்னா இருந்தது!னு சொல்ல, 'அய்யையோ! நான் குலோப் ஜாமூன்னா பரிமாறினேன்!னு அந்த அம்மையார் சொல்ல ஒரே காமடியா போச்சு.

சங்கீதம் ரசிகர்களை பொறுத்தும் களை கட்டும், கச்சேரிக்கு வந்தவர்கள் வித்வான் பாடும் 'ஷிரிசக்கரராஜ சிம்ஹாசனேச்வரி' ராகமாலிகையை ரசிக்காமல், நாலாவது வரிசையில் ஆறாவதாக உக்கார்ந்திருக்கும் வைரக்கல் தோடுமாமி கட்டிண்டு வந்திருப்பது அபூர்வாவா? அபர்ணாவா?னு யோசிச்சுக் கொண்டிருந்தால் மூனாவது பாட்டில் மூட்டையை கட்டவேண்டியதுதான். ‘நாதஸ்வர சக்கரவர்த்தி’ வித்வான் ராஜரத்னம் பிள்ளையிடம், நீங்க வாங்கினதுலேயே உயர்ந்த விருதாக எதை கருதுகிறீர்கள்?னு ஒரு சபைல வச்சு கேட்ட போது, 'மைசூர் அரண்மனையில் ஒரு தசரா கலை நிகழ்ச்சியில் தோடி ராகத்தில் ஒரு கஷ்டமான பிருக்காவை நான் வாசித்த போது, பலே!னு தன்னை மறந்து ரசிச்சு சொன்ன பெட்ரமாஸ் லைட்டுக்காரருடைய பாராட்டை!னு பதில் சொன்னாராம். சங்கீத கலைஞரோ, சமையல் கலைஞரோ இருவருக்குமே உரிய அங்கீகாரம் & பாராட்டு மிகவும் அவசியமான ஒரு விஷயம்.

சாப்பிடும் நபர் அந்த பதார்தத்தை நன்றாக ரசித்துப் புசிக்காமல் எதோ திருநெல்வேலி To கொல்லம் வரை போகும் ரயில் வண்டியில் இருக்கும் இன்ஜீனுக்குள் கரி அள்ளிப்போடுவது போல் வாயில் போட்டுக் கொண்டு நடுவில் கொஞ்சம் தண்ணியையும் குடித்துவிட்டு ஜடம் போல செல்பவராக இருந்தால் சமைச்சுப் போட்ட அந்த அம்மாவுக்கு வாழ்க்கையே வெறுத்துவிடும்...:) எப்படி ஒரு திரைப்பாடலில் அந்த இயக்குனர், கதாசிரியர்,பாடலாசிரியர்,இசையமைப்பாளர் என்று அனைவரும் ஒரே விதமாக செயல்படும்போது அந்த பாடல் வெற்றி அடைகிறதோ அதே போல் பாடுபவர்,பாட்டை கேட்பவர், சமைப்பவர், சாப்பிடுபவர் என அனைவரும் முழுமையாக ரசித்து செய்யும் போது வாழ்க்கை இனிதாகும்.



குறிப்பு - ராமனையே உயிராக போற்றிய சங்கீத மும்மூர்த்திகளில் முதன்மையான தியாகராஜ ஸ்வாமிகளுக்கு முன்னால் அவருக்கு அழகாக சமைத்துப் போட்ட அவருடைய தங்கமணிக்குத்தான் 'ஸீதா லக்ஷ்மண பரத ஸத்ருக்ன ஹனுமத் சமேதராய்’ அந்த ராமன் முதலில் காட்சி அளித்தான். அந்த அம்மையாரும் நம்ம கேடி மாதிரி,'ஹை! வடை எனக்குதான்!னு சவுண்டு விட்டதுக்கு அப்புறம்தான் தியாகராஜர் கண்ணை திறந்து பார்த்தார்