நிம்'ஸ் ஐலண்டு ( Nim's Island)

இரவு எட்டுமணி தருவாய், ஒவ்வொரு சானலாக மாத்திக் கிட்டே இருந்தேன். எல்லாம் விளங்காத நிகழ்ச்சியாகவே இருந்தது. கடைசியாக MBC 3 கார்ட்டூன் சானலுக்கு நான் மாத்தவும், அங்க 'டென்...டடடேன்'னு பேர் போட்டு ஒரு படம் ஆரம்பிக்கவும் சரியா இருந்தது. அந்த படத்தை பத்தி கொஞ்சம் இங்க சொல்லலாம்னு இருக்கேன்..

படத்தோட பேருக்கு ஏத்தமாதிரி ஒரு கடற்கரைல ஒரு சின்னப்பொண்ணு கடல்வாழ் பிராணியான சீல் கூட விளையாடிட்டு இருக்கு. அந்த பொண்ணொட அப்பா ஒரு விஞ்ஞானி. அந்த குட்டித்தீவுக்கு பயணம் பண்ணி வரும்போதே கப்பல் திமிங்கலத்தால தாக்கப்பட்டு அவரோட தங்கமணி காலமாயிடுவாங்க. அந்தத் தீவுல ஒரு பழைய குட்டி எரிமலையும் இருக்கும். ஆனா அதுலேந்து குளம்பு எல்லாம் வராது. இந்த அப்பா பொண்ணுக்கு அந்த பக்கமா நாலு மாசத்துக்கு ஒரு தடவை வரும் ஒரு நண்பரோட கப்பல் மூலமா தேவையான சாமான்கள் மற்றும் புஸ்தகம் எல்லாம் வரும். அந்த புஸ்தகங்களோட சேர்ந்து அந்த குட்டிப்பொண்ணுக்கு 'அலேக்ஸ் ரோவர்'னு ஒரு புஸ்தகமும் வரும். அந்த கதாபாத்திரம் எப்படின்னா, போராட்டம் நிறைந்த பயணங்கள் செய்யும் ஒரு ஆளு தன்னோட அனுபவங்களை விவரிக்கர்து மாதிரியான ஒரு புஸ்தகம்.

அந்த பொண்ணுக்கு அந்த கதாபாத்திரம்தான் ஆதர்ஸ நாயகன். ஹாரிபார்ட்டர் புக்கு மாதிரி அந்த ஆளோட எல்லா புக்கையும் அந்தப்பொண்ணு விடாம படிச்சுண்டு வருது. இந்த சமயத்துலதான் இயக்குனர் ஒரே சமயத்துல இரண்டு விதமான கதைகளை கொண்டுவந்து அதை ஒரு இடத்தில் சேர்க்கிறார். திடீர்னு ஒரு நாள் அந்த விஞ்ஞானிக்கு ஒரு ஆசை வருது. தனது ஒரு முக்கியமான ஒரு ஆராய்ச்சிக்காக கடலுக்கு நடுவில் அவருக்கு செல்ல வேண்டும். சன்டீவியில் தீபாவளிக்கோ/பொங்களுக்கோ நிச்சியமா ஒரு நிகழ்ச்சி இருக்கும் ' நமிதாவுடன் ஒரு நாள்'. கடைசியில் போய் பார்த்தா, அப்பா சொல்லிச்சு! அம்மா வந்திச்சு!னு சங்கத்தமிழை சங்கை நெறித்துக் கொண்டிருப்பாள் நமிதா. அது மாதிரி இந்த கதையிலும் அந்த விஞ்ஞானி அப்பா, தன் மகளிடம் போய், ‘கடலுக்கு நடுவில் ஒரு நாள்’ அப்பா தங்கிட்டு வரப்போறேன். நீ சமத்தா இங்க விளையாடிண்டு இருக்கனும் சரியா!னு சொல்லரார். அந்தப் பொண்ணும் சரி டாடி! போய்ட்டு பத்ரமா வந்துருங்கோ!னு சொல்லி டாட்டா எல்லாம் காட்டி அனுப்பி வைக்கும். அதே சமயத்தில் அந்த பொண்ணுக்கு புடிச்ச அந்த கதாசிரியர் அலேக்ஸ் ரோவர் எரிமலைகள் நிறைந்த ஒரு பகுதில பயணம் பண்ணுவது மாதிரி எழுதனும்னு ரூம் போட்டு யோசிச்சுக்கிட்டு இருப்பாங்க. இந்த இடத்துல அந்த கதாசிரியரை பத்தி கொஞ்சம் நமக்கு தெரியனும்.

அந்த கதாசிரியப் பெண்மணி ஒரு காகிதப்புலி, அதாவது அவங்க வீட்டை விட்டு கூட வெளியே வந்தது கிடையாது. அவ்ளோ பயம்! தனியா வீட்டுக்குள்ளையே உக்காச்சுண்டு உலகம் பூரா பயணம் பண்ணின மாதிரி கதை அளந்து கொண்டிருப்பார்கள். பத்து இட்லியை ஒரே சிட்டிங்கில் அமுக்கமட்டுமே தெரிந்திருந்தும், என்னமோ பல வருஷங்களாக மாவாட்டின மாதிரி, என்னிடம் முழுவிவரத்தையும் கேட்டுக்கொண்டு,கிரைன்டர் படம் எல்லாம் போட்டு “மாவாட்டுவது எப்படி!”னு தனியாக ஒரு பதிவு போட்ட ஒன்னாம் நம்பர் தில்லாலங்கடியான எங்க அண்ணன் மாதிரினு கூட சொல்லலாம்.

நம்ப ஊர் படம் மாதிரி அவரோட கற்பனை கதாபாத்திரமான 'அலேக்ஸ் ரோவர்' மட்டும் அடிக்கடி தனியாக இருக்கும் அந்த கதாசிரியப் பெண்மணி யிடம் பேசுவது போல காட்சிகளை இயக்குனர் அமைத்திருப்பார். யாரோ ஒரு நண்பர் மூலமாக நம்ப விஞ்ஞானிக்கு எரிமலை பத்தி நல்லா தெரியும்னு கேள்விப்பட்டு, அந்த கதாசிரியர் ஒரு மெயில் அனுப்ப, மெயில் பெயரில் இருந்த 'அலேக்ஸ் ரோவர்'ரை பார்த்து ஆர்வக்கோளாரில் அந்த மெயிலுக்கு அந்த குட்டிப் பொண்ணு அப்பா ஊர்ல இல்லை, ஆனா நான் போய் அந்த எரிமலையை பாத்துட்டு வந்து பதில் அனுப்பரேன்!னு பதில் சொல்லிட்டு, போய் பாத்துட்டும் வந்துவிடும். இதற்கு நடுவில் அந்த தீவுக்கு ஒரு கப்பல் நிறைய சுற்றுலாபயணிகள் வந்து இறங்கி விடுவார்கள். குட்டிப்பொண்ணு அவங்களை தீவுலேந்து விரட்டியடிக்க தன் நண்பர்களான சீல்,ஓணான் போன்ற மிருகங்களோடு களம் இறங்கி ஒரு ராமனாராயணன் எபக்டு கொடுக்கிறது.



கடலுக்குள் போன விஞ்ஞானி புயலில் சிக்கி நடுக்கடலில் உதவிக்காக திண்டாடிக்கொண்டு இருப்பார். கதாசிரியப் பெண்மணி மெயிலில் உங்க வயசு என்ன?னு குட்டிப்பொண்ணு கிட்ட கேட்க, எனக்கு பத்து வயசுதான் ஆகுது, கடலுக்குள் போன அப்பாவையும் ஆளைகாணும், உங்களால முடிஞ்சா ஒரு எட்டு வந்துபாத்துட்டு போகமுடியுமா?னு மெயில் அனுப்புது. பலத்த மனப்போராட்டத்திற்குப் பிறகு அந்த தீவுக்கு போய்த்தான் பார்ப்போமே!னு தன்னுடைய மனசாட்சியான 'அலெக்ஸ் ரோவர்' சகிதமா கிளம்புகிறார். போகும் இடத்தில் கிடைக்குமோ? கிடைக்காதோ?னு சந்தேகத்தில் நார்த்தங்காய் ஊறுகாய், பருப்புப்பொடி, புளிக்காய்ச்சல், குழம்புப்பொடி எல்லாம் ஞாபகமாக எடுத்துக்கொண்டு போய், விமான நிலையத்தில் சுங்க இலாக்கா தடியன் எல்லாத்தையும் புடிங்கி குப்பைத்தொட்டியில் போடும் இடத்தில் அவர் மீது நமக்கு பரிதாபம்தான் வருகிறது. கஷ்டப்பட்டு அந்தம்மா விட்டை விட்டு வெளில முதல் தடவையா வருவதால், அறியாதவன் ஆம்பளை புள்ளை பெத்த கதையா அவளுக்கு வாந்தி, வாந்தியா வருது.

இந்தப்பக்கம் நடுக்கடலில் தவிக்கும் விஞ்ஞானிக்கு நிம்ஸ்சோட நண்பனான ஒரு கொக்கு உதவி எல்லாம் பண்ணுது. எல்லாம் பண்ணி முடிச்சு கிளம்பும் சமயத்தில் மறுபடியும் ஒரு புயல் அடிச்சு, அவர் முடிடிடிடிடியலை!னு ஆயிடுவார். நம்ப கதாசிரியர் அம்மணியும் ஒரு வழியா பல போராட்டத்துக்கு பிறகு இந்த தீவுக்கு வந்து குட்டிப்பொண்ணை கட்டிகொண்டு இரவு தூங்கி மறுனாள் எழும்போது நம்ப விஞ்ஞானியும் ஒருமாதிரி சமாளிச்சு வந்துவிடுகிறார். கடற்கரையில் தன் மகளோடு நிற்கும் அந்த கதாசிரியப்பெண்மணியை பார்த்தவுடன், நாம் எதிர்பார்பது போலவே, அவருடைய கண்ணுக்கும், அம்மணியோட கண்ணுக்கும் ஜிங்சக்!ஜிங்சக்! ஆகிவிடுகிறது.

வித்தியாசமான கதை இல்லைனு நாம சொன்னாலும், இயக்குனர் அதை படமாக்கியுள்ள விதம் நம்மை படத்தோட ஒன்ற வைக்குது. கடலுக்கு நடுவில் வரும் புயல் காட்சிகள் துரைகள் படத்துக்கே உரிய முறையில் மிரட்டும் விதமாக படமாக்கப்பட்டுள்ளது. மேலும் சில இடங்கள்ல அந்த குட்டிப்பொண்ணு தன் கண்களாலையே தனிமை, பிரிவு, எதிர்பார்ப்பு, ஏக்கம், கோவம்னு எல்லா உணர்ச்சிகளையும் காமிச்சு நம்பளை பிரமிப்பில் ஆழ்த்துது. ஒத்த மரத்துக் குரங்கா உக்காசுண்டு இருக்கும் எனக்கு ரொம்ப புடிச்சிருந்தது. உங்களுக்கு ஒரு வேளை புடிக்கவில்லை என்றால் , டாய் தக்குடு!னு கத்த/திட்டவேண்டாம்.

குறிப்பு – 2008-ல் வெளிவந்த படத்துக்கு இப்பொ ஏன்டா விமர்சனம் எழுதரை?னு கோவிக்கவேண்டாம், சமீபத்தில் வெளிவந்த படம்தான் எழுத வேண்டும் என்றால், 'ஜக ஜகா சாமியாரின் சல்லாப லீலைகள்' படம் பத்திதான் நான் எழுதனும்....:)