கணக்கு! பிணக்கு! சுணக்கு!

பத்தாவது வகுப்பு வரைக்கும் வாழ்க்கை எந்த விதமான போராட்டமும் இல்லாமல் போய்க்கொண்டிருந்தது. பதினோராவது வகுப்பில் இருந்து தொடங்கியது போராட்டம். (அய்யையோ! லவ்வெல்லாம் இல்லை)ஆறாவது வகுப்பிலிருந்தே நம்ப மனசு கண்ணம்மா! கண்ணம்மா!னு உருகிய முண்டாசுக் கவியிடம் லயித்து விட்டது. அவரது உபாசனை சித்தி பெற்றதாலோ என்னமோ தெரியவில்லை பத்தாம் வகுப்பிற்கு பிறகு கணக்கு பாடம் வில்லனாய் மாறிவிட்டது.

அதுக்காக நான் எங்க அண்ணன் மாதிரி கணக்குல அடிமுட்டாள் எல்லாம் கிடையாது(கீதா பாட்டி வீட்டுல இன்னிக்கி பால் பாயாசம்தான்!). ரூபாய் எண்ணிக்கை சம்பந்தமான எல்லா கணக்கும் ஒழுங்காக வந்தது. ஆனால் இந்த வகை நுண் கணிதம், தொகை நுண் கணிதம்(integeral calculus) போன்ற பகுதிகள் தலை கீழாக நின்னு பாத்தாலும் கொஞ்சம் கூட மண்டைல ஏறவே இல்லை. வாழ்க்கைக்கு சிறிதும் பயன்படாத பகுதிகள் என்று அந்த பகுதிகளை கண்டாலே எனக்கு எரிச்சலும், கோபமுமாய் வரும்(நம்ப மீராஜாஸ்மின் சொல்லுவது போல,இதெல்லாம் எவன்யா கண்டுபுடுச்சது???). எட்டாம்கிளாஸ் படிக்கர காலத்திலேயே எங்கப்பாட்ட நூறு ரூபாய் கட்டு ஒன்னு வாங்கி அதை சிதறாமல்/பதறாமல் எப்படி எண்ணுவது!னு எல்லாம் சுயஆர்வத்துல கற்றுக்கொண்டேன். எங்க அண்ணா ரூபாய் எண்ணும் அழகை பாத்துண்டே இருக்கலாம். அவன் கைல ஒரு அம்பது தாள் உள்ள ஒரு ரூபாய் கட்டை குடுத்து எண்ணச் சொன்னா போதும், நடுல மூனு நோட்டை கீழே விட்டுவிடுவான். எல்லாம் முடிச்சு நாப்பத்தஞ்சு தாள் இருக்கு!னு கரெக்டா தப்பா சொல்லுவான். நல்ல வேளை இப்பொ அவன் வேலை பார்க்கர(அப்படித்தான் சொல்றான்) கம்பெனியில் சம்பளத்தை பாங்க் அக்கவுண்ட்ல வரவு வைக்கிறார்கள், கவர்ல போட்டு குடுத்தா மூனு நாள் ஆகும் அவன் எண்ணி முடிக்க, மேலும் எங்கிட்ட வந்து, ஒரு நாலாயிரம் ரூபாய் எங்ங்ங்ங்ங்கையோ இடிக்குது மாப்ளெ!னு வேற சொல்லுவான்

இவ்ளோவுக்கும் நான் அக்கவுண்டன்சி, காமர்ஸ் ல எல்லாம் 195, 189 மார்க்(200க்கு) வாங்கிவிடுவேன், ஆனால் இந்த எழவு பிடித்த கணக்குதான் எப்போதும் என்னை பார்த்து கண்ணை அடித்து விட்டுப் போய்விடும். பாஸ் ஆகர்துக்குள்ளையே மேல் மூச்சும் கீழ் மூச்சும் வாங்கும். ஒருவேளை எனக்கு வாய்த்த வாத்தியார்னால கூட இருக்கலாம். (ராமானுஜத்துக்கு ஒன்னு விட்ட மண்ணியோட, மாமா வழி சொந்தம் அவர்) என்னோட கணக்கு வாத்தியார் ஒரு பெரிய கணக்கு மேதைனே சொல்லலாம்(ஆமா, ஒருத்தர் பேசர்து யாருக்கும் சுத்தமா புரியலைனா அவரு மேதை தானே?). அவர் கேள்வி கேட்டு பதில் சொல்லலைனா அவ்ளோதான், குனியச் சொல்லி கும்மிவிடுவார். தவில் வித்வான் 'ஹரித்வாரமங்கலம்'பழனிவேலுவின் ப்ரதம சிஷ்யர் போல, நம்ம முதுகில் கோடையிடியாய் ஒரு தனியாவர்த்தனக் கச்சேரியே நடத்திவிடுவார். ஒருமுறை அவர் வழக்கம் போல கும்முகையில், என்னோட வாயில அடக்கி வச்சுருந்த ஆரஞ்சு மிட்டாய் வெளியே வந்து மொத்த கிளாஸும் 'கொல்'என்று சிரித்தது. ஆரஞ்சு மிட்டாய் போச்சே!னு எனக்கு ரொம்ப வருத்தம்.

அப்படித்தான் ஒரு நாள் கிளாஸுக்குள்ள நுழஞ்சவுடனே போர்டுல போய் 0நு எழுதினார். என்னடா இது?? நம்ப மார்க்கை எதுக்கு இப்படி பப்ளிக்கா எழுதிக் காட்டறார்னு நான் ஆழ்ந்த சிந்தனைல இருந்தேன். சில வினாடிகளில் அவரே தொடர்ந்தார். கிட்டத்தட்ட ஒரு இருபத்தினாலு ஸ்டெப்பு போட்டு முடிச்சு ஒரு கணக்கு கேள்வில போய் முடித்து விட்டு, கையில் மிச்சம் இருந்த சாக்பீஸ் துண்டை,என் பக்கத்தில் தூங்கிக்கொண்டிருந்த காட்டுமன்னார்கோவில்காரன் மீது எரிந்தார். அப்போதான் எங்களுக்கு புரிஞ்சது, தலைவர் பதில்லேந்து ஆரம்பிச்சு ‘ரிவர்ஸ்’ கியர் போட்டு அப்படியே back-ல போய் கேள்வில முடிச்சுருக்கார். எங்களுக்கெல்லாம் கேள்விலேந்து ஆரம்பிச்சு பதில்ல போய் முடிச்சாளே ஒன்னும் விளங்காது, இந்த லக்ஷணத்துல பதில்லேந்து ஆரம்பிச்சு கேள்வியா!னு எனக்கு தலை சுத்தத்தொடங்கியது. கேள்வியின் நாயகனே!னு வாத்தியாரை பார்த்து பாடனும் போல இருந்தது, ஆனால் தவில் கச்சேரி நினைவுக்கு வந்ததால் என்னை கட்டுப்படுத்திக்கொண்டேன். என்னோட பக்கத்துல உக்காசுண்டு இருந்த காட்டுமன்னார்கோவில்காரன் என்னைவிட கணக்குல படுமோசம், அவன் உடனே ஆத்திரத்துல அந்த கணக்கு வாத்தியாரை ம.....ரு, தயிரு!னு திட்டி தீத்துட்டான்.(no!....no அக்காவை பத்தியெல்லாம் பேசக்கூடாது!னு நான் அவனை அடக்கினேன்))

மத்த எல்லா சப்ஜெக்டுலையும் 170துக்க்கு மேல மார்க் வாங்கிடுவேன், கணக்கு மட்டும் எப்போதும் ஜம்மு காஷ்மீர் தான்(பார்டர்ல பாஸ்- அதை தான் கொஞ்சம் கெளரவமா சொன்னேன்). குவார்டேலிக்கு தான் ராங்கார்டு கொடுப்பார்கள், அதனால் முதல்ல நடந்த இரண்டு மிட்டேர்ம் டெஸ்டுலையும் வந்த மார்க் எல்லாத்தையும் % லேயே வீட்டுல சொல்லுவேன், கணக்கு மட்டும் வந்த மார்க்கையே அப்படியே மொட்டையா சொல்லிருவேன்.(for eg 75 in maths) நூறுக்கா, இருனூறுக்கானு சொல்ல மாட்டேன்.

குவார்டேலிக்கு கையெழுத்து வாங்க கார்டை அப்பாட்ட நீட்டிய போதுதான் என்னுடைய வண்டவாளம் எல்லாம் தண்டவாளம் ஏறியது. அப்பாவுக்கு கடுமையான கோபம், உங்கண்ணனுக்கு தான் கணக்குனா கச்சு விஷமா கசக்கும், உனக்குமாடா??னு கேட்டார். முதல்ல கொஞ்சம் வருத்தமாதான் இருந்தது, அப்புறம், நம்ப அப்பா, நம்பளை திட்ரார், இதுல வருத்தப்பட என்ன இருக்கு??னு எனக்கு நானே சமாதானம் சொல்லிக் கொண்டேன். அவ்வளவு வருத்ததுக்கு நடுவிலும் எங்க அண்ணனையும் சேர்த்து திட்டியதால் எங்கப்பா மேல எனக்கு கோபமே வரலை. பில்கேட்ஸுக்கும் கணக்குதான் வரலையாம்பா!னு பரிதாபமாக முகத்தை வச்சுண்டு சொல்லுவேன்.

இப்படியே ரெண்டு மூனு தடவை கணக்குல கப்பு எல்லாம் வாங்கி +2 வந்தாச்சு. கல்யாணம் ஆகி புக்காதுக்கு போனதுக்கு அப்புறம் சமையலெல்லாம் பண்ணனுமே!னு நிச்சயதார்தம் ஆன ஒரு பொம்னாட்டி திடீர்னு கவலைப்படுவது போல, +2 பொதுத்தேர்வுல நல்ல மார்க் வாங்கனுமே!னு கவலையெல்லம் எனக்கு வந்தது. பைனல் பரிட்சைக்கு முப்பது நாள் முன்பிலிருந்தே, ஒரு வைராக்யத்தோட இந்த தடவை ஜம்முலேந்து, ஒரு மத்யப்பிரதேஷ் வரைக்குமாவது வந்துடனும்!னு சங்கல்பத்தோட கடம் தட்ட ஆரம்பிச்சேன். அம்பாளோட புண்ணியத்துல(TRC மாமா, பக்கத்துல உக்காந்து பரிட்சை எழுதின பொண்ணானு! எல்லாம் கலாய்க்கக்கூடாது) ஒரு 140 மார்க் கணக்குலயும்,200 மார்க் காமர்ஸ்லையும்,189 மார்க் அக்கவுண்டன்சிலயும், இந்தியப் பொருளாதாரம் அந்த சமயம் உலக அளவில் கொஞ்சம் மந்தமாக இருந்ததால் எக்கனாமிக்ஸ்ல ஒரு 160தும் வாங்கினேன்.

“நீ ஒரு நாளும் கணக்குல பாஸாகப் போவது கிடையாது!”னு என்னொட கணக்கு வாத்தியார் பரிபூர்ணமாக ஆசிர்வாதம் பண்ணின முகூர்த்தம், இன்று நான் சொல்லும் பரிந்துரையை நம்பி மில்லியன் கணக்குல டாலரையும், பவுண்டையும் கொட்டி முதலீடு செய்யர்துக்கு அமெரிக்காகாரனும், லண்டன் துரைகளும்(டுபுக்கு அண்ணாச்சி! நான் உங்களை சொல்லவில்லை,நீங்க ‘கிஸான்விகாஸ்’ பத்திரம்னு எனக்கு தெரியாதா??) தயாராக இருக்கிறார்கள். குலதெய்வம் பெருவேம்புடையார் தான் அவாளையெல்லாம் காப்பாற்ற வேண்டும்.


இப்பொழுதும் அந்த கணக்கு வாத்தியார் ‘ரிவர்ஸ் கியரில்’ அடிக்கடி வண்டி ஓட்டிக்கொண்டிருக்கிறார் என்று கேள்விப்பட்டேன்.