மூக்கும் முழியுமா......II

Part I இவட நோக்கனும்

என்னை ஒரு ஆபிசர் அழைக்கவும் பக்கத்துல போய் பாஸ்போர்ட்டை குடுத்துட்டு தொண்டையை சரிபண்ணிண்டு பதில் சொல்ல தயாரானேன். அவர் உடனே என்ன சொன்னார் தெரியுமோ?? ஆத்தங்கரைல ஜலம் நிறைய இருக்கா?னு மெதுவான குரல்ல கேட்டார். எனக்கு ஒன்னும் புரியலை. “எனக்கு வி.கே.புரம் தான் சார், முதல் தடவையா வெளி நாடு போறீங்களா?”னு கேட்டார். நான் ஆமா!னு சொல்லி முடிக்கும் போது ' நச்'னு சீல் குத்தி “பேஷா போய்ட்டு வாங்கோ!"னு சொல்லி பாஸ்போர்ட்டை கைல தந்தார். தோஹால டோலோத்ஸவம் நடத்தி வைக்கர்த்துக்கு போகும் கடையனல்லூர் பாகவதர் மாதிரி ‘U’ ஷேப்ல இருந்த என்னோட நெத்தி கோபியை பார்த்துட்டு இப்படி சொன்னாரோ?னு எனக்கு ஆச்சர்யமா இருந்தது. எது எப்பிடியோ தாமிரபரணி தாயார் மாதிரி எங்க போனாலும் கூட வந்து காப்பாத்தர்து மட்டும் நன்னா புரிஞ்சது.

அதுக்கு அப்புறம் செக்யூரிட்டி செக் எல்லாம் முடிஞ்சு வெயிட்டிங் ஹால்ல போய் அப்பாஆஆஅடா!னு உக்காசுண்டேன். வெயிட்டிங் ஹால் நன்னா கலகலப்பா இருந்தது. துபாய் விமானம் ஒன்னு அந்த சமயம் புறப்பாடு ஆயிண்டு இருந்தது இன்னொரு பக்கம் எதோ சிங்கப்பூர் ப்ளைட்ல ஜெய்ஷ்ரீ மிஸ்ஸிங்! ஜெய்ஷ்ரீ மிஸ்ஸிங்!னு ஸ்பீக்கர்ல ஏலம் போட்டுண்டு இருந்தா. லிப்தான்ஸா ஏர்வேஸ் சும்மா சொல்லக் கூடாது அடா! அடா! அடா! என்ன ஒரு கவனிப்பு!! என்ன ஒரு கவனிப்பு!! “தோஹா வழியா போறேள்னா என்னையும் செத்த இறக்கி விட்டுட்டு போவேளா?”னு கேட்டு பாக்கலாம்னு நினைச்சேன், ஆனா “மூக்கும் முழியுமா பால்கோவா நிறத்தோட வேற ஏர்லைன்ஸை சேர்ந்த க்ரவுண்ட் கண்ட்ரோல் பிகர் யாராவது வந்து கூப்டானு வெள்ளந்தியா பின்னாடியே போயிடாதீங்கோ!”னு எங்க மன்னி எனக்கு முன்னாடியே உபதேசம் பண்ணி அனுப்பி இருந்தா அதனால கேக்கலை. ஒரு வழியா என்னோட ப்ளைட்டொட நம்பரையும் குழாய்மைக்செட்ல சொல்லி நாங்களும் ப்ளைட் உள்ள போய் சீட் தேடி உக்காசுண்டோம். எனக்கு நடு வரிசைல வலது பக்க ஓரத்து சீட்டு.



லிப்தான்ஸா.....:)

சீட் ரிசர்வ் பண்ணும்போதே கொஞ்சம் நடுசென்டர்ல சீட் போடுங்கோ!னு சொல்லி இருந்தேன். ரொம்ப பின்னாடி போயிடுத்துன்னா அப்புறம் தெரு சாப்பாட்டு பந்தி நடக்கும் ஹாலோட முகப்புல தாம்பூல பையோட நின்னுண்டு “எல்லாம் திருப்தியா முடிஞ்சுதா? வயிறு நிறைய சாப்டேளா?”னு ஜாரிக்கரமாதிரி யாரெல்லாம் ‘கக்கா’ போகர்துக்கு அவசர அவசரமா போறானு கணக்கு எடுத்துண்டு இருக்கனும் & ப்ளைட் மேடுல ஏறி இறங்கும் போதெல்லாம் தூக்கி தூக்கி போடும், அதுக்காக ரொம்ப முன்னாடி போயிட்டோம்னா எதிர்த்தாப்ல வரும் ப்ளைட்காரனோட ஹெட்லைட் நம்ப மூஞ்சிக்கு நேர அடிச்சு ராத்ரி முழுசும் தூங்க முடியாது

அதுவும் போக நடுசென்டர்ல தான் கொஞ்சம் தெளிவான நீரோட்டம் இருக்கும்!னு சொன்னதால ‘கஷ்ஷ்ஷ்டம்!’னு கரிச்சு கொட்டிண்டே இந்த சீட்டை மன்னி எனக்கு ரிசர்வ் பண்ணி குடுத்தா. எங்க மன்னி இதுக்கு முன்னாடி ஒரு தடவை இதே மாதிரி பயங்கரமா ஆட்டம் போட்ட எங்க அண்ணாவுக்கு சத்தம் இல்லாம ஏர்-இண்டியால ரிசர்வ் பண்ணி வெச்சுட்டா. அங்க இருக்கும் ஏர்ஹோஸ்டஸ் எல்லாம் அசப்புல பாக்கர்த்துக்கு ஒன்னு விட்ட 'ஆம்பூர்' அத்தைபாட்டி மாதிரி இருப்பா. ஏர்ஹோஸ்டஸ்புடவை & பன் கொண்டைல இருக்கர்துனால ‘அவுரங்காபாத்’ அத்தைபாட்டினு வேணும்னா சொல்லிக்கலாம். கத்தார் ஏர்வேஸ்ல எப்பிடி இருப்பானு இன்னும் தெரியாது, அதனால “போனா போகர்து மச்சினர் பொழச்சு போகட்டும்!”னு ஓரத்து சீட்டு பண்ணிகுடுத்தா.



அத்தைபாட்டி...:)

இருந்தாலும் டெக்னாலஜி இன்னும் இம்ப்ரூவ் ஆக்லைனு தான் நான் சொல்லுவேன். நம்ப டிக்கெட்டை ரிசர்வ் பண்ணும்போதே “கண்ண்ண்ணா லட்டு திண்ண ஆசையாஆஆ?”னு பேக்ரவுண்ட் வாய்ஸோட பக்கத்து சீட்ல யாரு முன்னாடி,பின்னாடி,அடுத்த சீட்ல யாரு இதெல்லாம் திரைல வந்தா எவ்ளோ செளகர்யமா இருக்கும்.( நான் சொல்லர்து கரெட்டுதானே ஷோபா மேடம்?). அல்லசல்ல யாரு வரானு நமக்கு ஒரு ஐடியா கிட்டுமே இல்லையா!!

எனக்கு அடுத்த சீட்ல அரைடவுசர் போட்ட புள்ளையாண்டான் உக்காசுண்டு இருந்தார். செந்திலுக்கு அப்புறம் உங்களுக்குதான் டவுசர் ப்ரமாதமா இருக்கு!னு சொல்லனும் வாய் வரைக்கும் வந்துடுத்து, இருந்தாலும் சொல்லலை. அவரோட முகத்துல இருந்த அசட்டு களையை வெச்சே அமெரிக்கா பார்ட்டினு புரிஞ்சுடுத்து. ஒரு ஆள் அமெரிக்காவா,லண்டனா இல்லைனா அலப்பறை பிடிச்ச கனடாவா என்பதை சில லக்ஷணங்களை வெச்சு கண்டுபிடிச்சுடலாம்.

டி-சர்ட் பாக்கெட்ல சின்னதா ஒரு முதலை எம்ப்ராய்டரி லோகோ, முக்கால் காலுக்கு 6 - 8 பாக்கெட் வெச்ச ஒரு டவுசர், நாரதர் கைல இருக்கும் சிப்லாகட்டை மாதிரி சதாசர்வ காலமும் இருக்கும் ஒரு ஆப்பிள் ஐபோன் & ஐபாட்(அதுல கித்தார் மியூசிக்கோட "வெல்கம் டூ ஹோட்டல் கலிபோர்னியா"னு நன்னா கனிஞ்ச வாழைபழ கொழகொழப்போட ஒரு பாட்டுதான் ஓடிண்டு இருக்கும்), ‘வேணாம்! வேணாம்!னு நம்ப சொன்னாலும் அவா பேசும் போது Wanna,gonna,gotta வார்த்தை ப்ரயோகம் இல்லாம நிச்சயமா பேச மாட்டா. கல்லிடை கான்வெண்ட்ல வேப்பமரத்தடில படிச்ச ஓட்ட இங்கிலிபீஷை வெச்சு that that worries, that that person-நு நம்ப சமாளிச்சாலும் பிடிவாதமா நம்ப கிட்ட இங்கிலிபீஸ்லதான் பேசுவா. பொதுவா இந்த மாதிரி சமயங்கள்ல நான் உடனடியா எங்க தெரு பிள்ளையாருக்கு நேந்துண்டு காலவரையற்ற மெளனவிரத்தை ஆரம்பிச்சுடுவேன்.

அந்த டவுசர் பாண்டியன் கிட்ட பேசிண்டு இருக்கும் போதே கேப்டன் மாமா எதோ அனோன்ஸ்மண்ட் பண்ணினார். நமக்கு சின்ன வயசுலேந்தே காதும் கண்ணும் கொஞ்சம் சூஷனை ஜாஸ்தி. அனோன்ஸ்மண்ட்ல யாரு ப்ரதானபைலட்,யாரு கோ-பைலட்,யாரு நமக்கு காப்பிதண்ணி எல்லாம் தரபோறா!னு வரிசையா சொன்னார். ஒரு பேர் கூட வாய்லையே நுழையலை, பகவானே! இப்படி மோசம் போய்ட்டேனே!னு வருத்தப்பட ஆரம்பிக்கர சமயத்துல “பக்தா! உன் பக்தியை யான் மெச்சினோம்!”னு பகவான் சொல்ற மாதிரி சொன்னான் பாக்கனும் ஒரு மேட்டர்!! காதுல தேன் பாயரதோட உண்மையான அர்த்தம் அன்னிக்கிதான் விளங்கித்து. கேப்டன் மாமா சொன்ன கடைசி ஏர்ஹோஸ்டஸோட பேர் 'தீவாளி'. வடக்கத்திக்காராதான் இப்படி தீவாளி/திருகார்த்திகைனு எல்லாம் பேர் வெப்பா. நம்ப சைடு எல்லாம் காயத்ரி,விஜி,அர்ச்சனா,கல்யாணி,கல்பனா,மீனா,உமா, நித்யா, ராஜி,ப்ரீத்தீ & etc etc இந்த மாதிரிதான் வெப்பா. ஸோ, தீவாளி குஜராத்தியா இல்லைனா டில்லியானு ஒரே யோஜனையா இருந்தது.

அப்போ என்ன நடந்தது தெரியுமோ?? (அடுத்த வெள்ளி தொடரும்.....)